پاسخی کوتاه به سران اطلاح طلب: اقایان چرا مردم را به تحصن دعوت نمیکنید؟

با سلام و با عرض  تشکر مخصوص از جناب اقای کروبی به خاطر مطالبی که این روزها به طور سرگشاده خطاب به مسئولین! مینویسد.                                                                     اقایان محترم،

تصور بنده بعنوان مسلمان شیعه بزرگ شده در خانواده ای متدین که مانند دیگر شیعیان احترام خاصی برای مراجع قائل بودند(پدرم هر بار که به مناسبتی نام یکی از مراجع معظم تقلید را به زبان میاورد چشمهایش اشک الود میشد)این بود که مراجع محترم منتظر نامه اقایان نمیماندند و در مقابل ظلم به وظیفه خویش که همانا دفاع از مظلوم است عمل میکردند.

به جز چند تن از ان عزیزان، دیگران متاسفانه سکوت کرده اند و شاید انها در کار خویش و خلق صلاحی در سکوت دیده اند که از فهم این بنده فراتر است. باشد. دلم نمیخواهد که شما عزیزان را نیز به بی عملی متهم کنم. ولی اعتقاد راسخ دارم که جای عمل هست. هر عمل کوچکی که از شما در مسیر بسیج مردم سربزند شاید که جانی را از بند برهاند پس درنگ جایز نیست. نامه نوشتن به مراجع خوب است ولی امروز شما خود به مرجع امید مردم تبدیل شده اید. کار از مصلحت سنجی گذشته است. به نظرم امروز زمان ان میباشد که شما نیز نگران اینده خویش باشید. اگر سرعت شما کندتر از مردم باشد و یا به درست و غلط این فکر غالب شود که سعی در کم کردن سرعت حرکت مردم دارید، و اگر خدای ناکرده مردم در این جنبش حق طلبی از شما عبور کنند، اتشی برافروخته خواهد شد که تر و خشک این مملکت را خواهد سوزاند. اقایان از خیابان هم میشود برای مراجع نامه نوشت, چرا به خیابان نمیائید؟

. اقای موسوی شما چند بار از مردم خواستید که اعتراضاتشان بیشتر به حالت تحصن باشد. نمیدانم چرا شنیده نشد؟ ولی شما چرا دیگر سخنی در اینباره نمیگوئید؟ اقای کروبی شما قبل از انتخابات میگفتید که اگر مردم بعد از رای دادن به خانه نروند ما پیروزیم. پس چرا خودتان به خانه رفتید. از اقای خاتمی هم چه بگویم؟ شایسته بود که ایشان رئیس مجمع تشخیص مصلحت در مورد هر

 چیزی شوند از بس که مصلحت اندیشند. اگر در روزی که میلیونها نفر از مردم تهران در خیابان ازادی تجمع کرده بودند، اقایان موسوی و کروبی و دیگر عزیزان بر روی اسفالت خیابان نشسته و با دعوت مردم به نشستن برای حکومت شرط قائل میشدید، باز هم کسی کشته میشد؟ ایا انها میتوانستند صدها نفر از پیر و جوان و دختر و پسر این مردم را در بازداشتگاهها اسیر امیال کثیف خویش کنند؟ میدانید که اینگونه نمیشد. تیر اندازی و ضرب و شتم و بازداشتها به جز استثنائاتی تمامآ در تجمعات کوچک بیهدف اتفاق افتاد. میدانم که احساس مسئولیت میکنید ولی عزیزان شما میتوانستید جلوی این خشونت را بگیرید فقط اگر بر سر حرف خویش با تاکیدی بیشتر میماندید.

هنوز هم دیر نیست. هر جمعه در خیابان انقلاب میتوان متحصن شد و مطمئن باشید که مردم حتی از خارج کشور و در اسرع وقت به شما خواهند پیوست. تامل دیگر جائز نیست.

میدانم که شما نیز فکر جان خویش نمیکنید ولی شما را که نمیکشند و با حضور شما و جمعیت میلیونی و انبوه دوربینهای دیجیتال جرئت کشتن هیچکس را نخواهند داشت. لطفآ

مصلحت سنجی را نقطه پایانی بگذارید. دوباره بیانیه ای خطاب به مردم بنویسید و یا خطاب به حکومت و ضرب العجلی کوتاه مدت برای ازادی اسیران و دلجویی اسیب دیدگان را به عنوان خواسته اول خود اعلام کرده و تاریخی و محلی را برای تحصن و یا اعتراض سبز نشسته اعلام کنید. بگذارید توپ در زمین انها باشد. به امید انروز